به گزارش خبرگزاری برنا از سیستان و بلوچستان ، بااران در سرزمین هیرمند فره مند همیشه بخشش آسمان به زمینیان تشنه بوده سرزمینی که باشندگانش به این دانایی رسیده بودند که این "رودآبه ی" با شکوه از شادی و رقص دانه های باران می گذرد وزندگی می گستراند .از روزگارکودکی تا امروز بارشهای پیش از نوروز گل های خنده را برلب ها شکوفا می ساخت و سپید مویان و سال خوردگان به جوانان و برنایان یاد آور می شدند که در این بارش ها بی بی نوروز سروتن می شوید و بر این باور کهن آب این باران رحمت خیز برای شسست و شوی سر دختران دم بخت گرد آوری میشد.در این باور ریشه دار بی بی نوروز که روان مادرانه و نگران سیستان است از خانه خانه ی فرزندانش می گذرد تا از برکت سفره ها و نان نو و شادمانی مردم آگاهی یابد ، پاکیزکی دشت و دمن و تن و روان مردمانش را ببیند و پس از همسویی و همراهی مردمانش با نوروز شادی آور و مهر آفرین ، هستی افزا و شادمانه تاسالی دیگر باز گردد.
مردم سیستان از شب چله در سنت گاه شمار خویش چشم به راه و روزشمار بودند چهل روز نخست یا (چله ی کَلو)تا دهم بهمن و سپس چهل روز دوم (چله خورد)که تا بیستم اسفند به درازا می کشید و ده روز تارسیدن بی بی نوروز زمان دارند که در این ده روز پایانی همه چیز باید نو و تازه شود جز احساس لذت بخش آیین ها که باید درجاری زمان وگذر بی بی نوروز می باید تکرار شوند.